Na mocy Konstytucji władzę miał sprawować dwuizbowy sejm, a władzę wykonawczą przekazywano na ręce króla i Straży Praw. Każdy dokument wystawiony przez monarchę musiał mieć kontrasygnatę, czyli podpis odpowiedniego ministra. Tron Polski miał być dziedziczny w obrębie dynastii Wettinów. Ogłoszono również, że chłopi są „pod opieką prawa”.

            Po uchwaleniu Konstytucji 3 maja można było kontynuować dzieło reform w państwie polskim. Sejm Wielki w dniu 5 maja 1791 roku ogłosił, że za zdrajcę będzie uznany ten, kto wystąpi przeciw Konstytucji. Jednak magnateria polska, nie chcąc pogodzić się z utratą wpływów, zaczęła dążyć do obalenia Konstytucji. Z pomocą przyszła caryca Katarzyna II. O nieuchronnym upadku państwowości polskiej przesądził fakt, iż sam współtwórca i orędownik reform, Stanisław August Poniatowski, poparł magnaterię i wystąpił przeciwko Konstytucji 3 maja.

Teresa Rygalik - Weżgowiec

Renata Białowąs